Մեզ միշտ մի ափ գարուն է պակասում

Լույս զավակներդ գնում են ձնծաղիկանալու մոխրագույն փողոցներին՝ որպես հույսի արևագալ, ամռան հոգեգալուստ… չմաշող կարմիր աշուն:
Առանց ձմեռների ձմեռ:
Ձմեռը մի կյանք էր, որը քեզ սովորեցրեց չմրսել, երբ ցուրտ է… ու արևներ փնտրել մոխիրներում կորած երկնքի մեջ…
… Գտնել դեղին սկավառակ, կնքել այն Արև անունով ու արևով:
Լռությամբ սպասել ձնծաղիկներին:

                                                           ***
Լուսապսակները ապաշխարությունից ու խաղաղությունից էին հյուսվում:
Իսկ Նա փորձում է Հույսի զանգակատներ հիմնել մեր՝ բարկությունից փլատակաված հոգիներում…
                                                           ***
Ու անէ կդառնա ամենը: Կլուծվի: Կփոշիանա անկարևորության մեջ:
… Ու ժամանակը կփորձի հանգստանալ:
Երեկը, հիման ու վաղը միասին սրճում են:
Երեկը չծաղկած ձնծաղիկների հեքիրաթն է ապրում:
Հիման լուռ ու չապրած կարոտներին է ունկնդիր:
Իսկ վաղը նոր արևագալ կպատմի նորածին ձնծաղինկերի մասին, որոն գալիս են մանուշակագունելու ակնթարթներ:
Սերածին ակնթարթներ:
Որտե՞ղ են երազանքները, ձուլվելով նպատակներին, մեռնում…
                                                           *** 

Երկնագույն ասֆալտների մեջ էր մկրտվում գարունը:
Երկինքը սեր էր մյուռոնել:
Անձրև:
Օդում՝ չապրած ջերմության շնչառություն:
                                                           ***
Ամեն տրորված ձնծաղիկի հետ մի երազանք էր չորացել գրքերի գրկում…
                                                           ***

…ու արևներ են քնում ծաղկած ծիրանենիների մեջ:
Մեղուները, արևով արբած, առավոտ են երգում:

 2012թ. Գարուն: